En het hoort bij de cultuur, bij de vorming of hoe je het noemen wilt, dat je geen woorden, aan jou gericht, in de ruimte laat verwaaien. Daar waar het zin heeft en waar je het nodig vindt, moet je op het geringste appél antwoorden. Ik denk, dat er vele onbeantwoorde en hulpeloze vragen door het luchtruim zweven, tussen de mensen heen en weer en wanneer iedereen op zijn eigen wijze en naar eigen vermogen beginnen zou die vragen uit hun zoek en hulpeloosheid te verlossen, waarvoor hij een antwoord, een onderdak heeft, dan zouden er niet zo vreselijk veel dakloze vragen zijn.